Cuba – 2019

CUBA

  

 

Na mijn tripje/vakantie/reis naar Cuba heb ik veel vragen gekregen over het land. Hoe vond je het daar? Is Cuba echt zo ouderwets? Zijn er nog invloeden van het communisme? Zestig jaar na de revolutie die resulteerde in een communistische dictatuur legde, de toenmalige president, Raúl Castro het presidentschap neer. Zijn opvolger, Miguel Díaz-Canel, erfde een land dat toe tot was aan hervormingen. Met een ingestorte economie en geen inkomsten (behalve van het almaar groeiende massatoerisme) hebben de inwoners het financieel zwaar. Niet alleen inwoners hebben weinig tot hun beschikking, ook wegen, bedrijven, fabrieken en de technologie zijn toe aan vernieuwing. Dit is inmiddels een jaar geleden en er zijn zeker veranderingen zichtbaar, maar van een echte hervorming is (nog) geen sprake. 

  

 

Ik kreeg vooral veel vragen over de sfeer die nu in Cuba heerst. Deze laatste -en bovendien meest gestelde vraag- valt eigenlijk niet te beantwoorden. De sfeer in Cuba valt niet in woorden uit te drukken. Foto’s geven (naar mijn mening) een betere impressie, dus vandaar dat ik de afgelopen weken bezig ben geweest met het sorteren, combineren en bewerken van foto’s. Niet per se de mooiste of beste foto’s hebben de selectie gehaald. Er zitten beelden tussen die technisch niks voorstellen (slechte belichting, kwaliteit, compositie etc.). Echter dragen deze foto’s wel bij aan het beschrijven van de sfeer en dat is waar deze post vooral om draait. 

  

 

  

 

Op woensdag 12 juni kreeg ik het zenuwslopende telefoontje met de verlossende mededeling dat ik geslaagd ben voor mijn eindexamen VWO. Een mooie gelegenheid om een moeder-dochter tripje te plannen. Uren hebben wij het internet afgezocht, maar het bleek een lastige keuze. Over luxeproblemen gesproken… Uiteindelijk hebben we gekozen voor een hotel dat we vanaf het begin al op het oog hadden. Hotel Sol Palermas in Varadero, Cuba. Drie dagen later stapten wij in de Dreamliner van TUI voor een 9 uur durende vlucht richting het Westen. Redelijk uitgerust kwamen we aan op het piepkleine vliegveld van Varadero. We werden hartelijk verwelkomd met onweer en tropische regenbuien. Lang leve het regenseizoen. 

  

Ons hotel ‘Sol Palermas’ in Varadero.

 

  

Oldtimers zijn te vinden in alle kleuren.

     

In restaurant ‘La Guarida’ is de film ‘Fresa y Chocolate’ deels opgenomen. Het restaurant heeft behalve fantastisch uitzicht een hele gezellige sfeer. Alsof je in een huiskamer van iemand zit. Het bestek, de borden en glazen matchen niet met elkaar en aan de muur hangen foto’s van onder andere Beyoncé, Leonardo Dicaprio, Jay-Z, Jack Nicholson en andere beroemdheden, die het restaurant bezocht hebben.

 

Cuba is een bijzonder land. Het ligt tussen Zuid- en Noord Amerika in, maar je kan het met geen van beide werelddelen vergelijken. Het is eigenlijk alsof je 50 jaar terug gaat in de tijd. Vergeleken met het kapitalistische Westen is het een stuk minder ontwikkeld. Aan sommige dingen zou ik niet kunnen wennen, maar ik zag ook de puurheid van mensen en het liefhebben van naasten. Buren leven met elkaar en doen alles voor elkaar. Hetzelfde geldt voor familie: iedereen zorgt voor elkaar. Hun leefwereld is klein, maar de meeste inwoners zijn gelukkig en dankbaar voor wat ze hebben. Waarden als gezondheid, familie en liefde staan bovenaan. 

 

  

  

 

    

 

  

 

Alles wordt beheerd, gereguleerd en georganiseerd door de staat. Er is bijvoorbeeld een lijst met beroepen die burgers mogen uitvoeren en het is ten strengste verboden van deze lijst af te wijken. Ook wordt er gecontroleerd of iemand niet teveel verdiend. Tegenwoordig hebben de Cubanen geen gelijk salaris meer, maar er wordt veel toezicht gehouden om de verschillen niet te groot te laten worden. Toch is dit lastig, omdat beheerders van casa particularis, waar toeristen een kamer kunnen huren, zo’n 25 CUC per nacht verdienen. Voor andere Cubanen is dit een heel maandsalaris. Samenwerking met een buitenlands bedrijf is bijna altijd taboe. Ook in supermarkten is de keuze zeer beperkt. Er zijn genoeg schappen, maar dit ligt vaak vol met een en hetzelfde product. Voor vers fruit of vlees ben je genoodzaakt naar markten te gaan. Ook heeft elke inwoner recht op een bonnenboekje, waarmee je regelmatig eten op de bon kunt halen.  Denk hierbij aan producten als zout, koffie, bonen en spaghetti. Bovendien verbaasde het mij dat jongens na de middelbare school verplicht zijn het leger in te gaan. Dit zorgt niet voor veel progressie. 

     

Dit is hoe de schappen in Cubaanse supermarkten eruit zien. Erg gevarieerd!

  

Rechts zit een vrouw gekleed in traditionele kleding, zodat toeristen met haar op foto kunnen gaan voor geld.

  

Veel huizen zijn versleten en kunnen wel een likje verf gebruiken.

 

Cuba is zich aan het ontwikkelingen. Veel Cubanen zijn arm, maar nu ze meer worden voorzien in de primaire levensbehoeften, is er ook ruimte voor ontwikkeling op andere vlakken. Sinds een aantal maanden is er zelfs 3G. Niet te betalen, maar wel een teken van technologische verbetering. WiFi is te verkrijgen door internet kaarten te kopen. Ik kocht voor €1 een kaart, waarmee ik een uur op internet kon in de lobby van het hotel. Deze WiFi plekken zijn voornamelijk te vinden in hotels, restaurants en openbare parken. Er is een mogelijkheid om internet bij je thuis af te sluiten, maar voor de gemiddelde Cubaan zijn de kosten hiervoor gelijk aan een maandsalaris. Ik moet toegeven dat deze digitale detox mij wel goed heeft gedaan. ‘S avonds checkte ik mijn berichten en stuurde wat foto’s naar het thuisfront. Verder had ik alle tijd om te genieten van de omgeving. Het strand is adembenemend en Havana is een overweldigende stad. Overal op straat wordt muziek gemaakt. De mensen in Havana hebben geen tuinen, dus ze zetten hun stoeltjes op straat. Ik zou het in één woord omschrijven als een hele levendige stad. Er hangt een fijne, vrolijke en veilige sfeer. 

   

 

  

La bodequita del media: de geboorteplaarts van de mojito

  

De kunstmarkten hangen vol met prachtige, kleurrijke schilderijen. Vaak worden Fidel, Che of oldtimers afgebeeld.

  

Met een rode olddtimer reden wij vanaf Varadero naar Havana.

 

Ik zou willen dat ik langer in Cuba kon blijven om rond te trekken. Er valt nog zoveel te ontdekken! Een goede reden om een keer terug te keren lijkt mij. Een geslaagde moeder-dochter trip was het zeker. Ik heb intens genoten en kwam tien tinten bruiner terug. Nu is het tijd om mij onder te dompelen in de wereld van het studeren; een heuse dertig minuten rijden verderop. 

    

De temperatuur van het zeewater was abnormaal; alsof je in een warm bad stapte.

Geef een reactie