Filipijnen & Hong Kong

10-juni 2018

Ik denk dat iedereen wel eens een kamer binnenloopt met het doel iets te pakken en vervolgens, zodra je de kamer binnenstapt, spontaan vergeet wat je nou moest pakken. Nou ja, in mijn geval is die kamer meestal de keuken. Om helemaal specifiek te zijn: de koelkast. Ik loop godsamme vaak naar de koelkast om er uiteindelijk achter te komen dat ik vergeten ben wat ik nou precies wou pakken. Hierom vervloek ik mijn geheugen echt. Vandaag realiseerde ik me dat als ik niet eens kan onthouden wat ik wil eten, ik compleet niks aan mijn geheugen heb. Het zal waarschijnlijk niet lang meer duren en de afgelopen paar maanden zijn niets meer dan wat vage herinneringen en een sd kaart vol met foto’s. Een goed moment om nog snel wat herinneringen op te schrijven, zodat ik geen excuus meer heb deze bijzondere vakantie te vergeten.

 

29-april 2018

Jawel, de Filipijnen. Na drie vluchten en 25 uur reizen loop ik het overvolle en snikhete vliegveld binnen. Overal staan toeristen met hun backpacks overvol van spullen die ze waarschijnlijk gevonden hebben op ikgavoordeeerstekeerbackpacken-duswatmoetikmeenemen.nl. Ik hoop  dat ik niet op de zoveelste toeristische plek beland ben, maar eigenlijk kan ik alleen maar aan twee dingen denken: douchen en slapen. Buiten staat een abnormaal lange rij voor de taxi’s. Deze rij is zonder grappen te vergelijken met een rij fans voor een justin bieber concert, alleen waren de fans nu uitgeputte toeristen en justin bieber blijkt een taxiservice te zijn. Aangezien ik het niet op kon brengen om nog langer te wachten, ben ik alle mensen voorbij gelopen, hield ik de eerste de beste taxi aan en ben ingestapt. Rijen zijn niks voor mij.

 

30-april t/m 2-mei 2018

Op dit eiland volgen een paar actieve dagen. Om vijf uur ‘s ochtends opstaan om te zwemmen met walvishaaien, een excursie naar the chocolate hills te doen, naar tarsier aapjes te kijken en deel te nemen aan een canyoneering tour (met een scooter door het landschap heen crossen voorafgaand aan de tour, vond ik bijna even leuk als de tour zelf). Dikke prima allemaal. Ik heb vooral genoten van het zwemmen met de walvishaaien. Alhoewel het bordje leuk aangaf dat je niet dichterbij dan 5 meter mocht komen, zwom ik op ongeveer tien centimeter afstand, waardoor de walvishaai mij soms aanraakte. Sorry! Canyoneering is helaas niet goed afgelopen voor mijn vader. Hij is met zijn voet aan een touw blijven hangen en heeft hierbij zijn enkel gekneusd, waarbij later een infectie ontstaan is. Erg vervelend en pijnlijk. Het eten was trouwens fantastisch. Voor enkele euro’s heb ik overheerlijk aziatisch gegeten en gedronken.

        

      

 

3-mei 2018

Ik sla deze dag het liefste over, maar hé! Niet alles kan soepel verlopen. Vandaag zouden wij vanaf Cebu naar het volgende eiland (Coron) vliegen, want daar zou onze expeditie beginnen. Met veel zin stapten we in het kleine propellervliegtuigje om de vlucht van anderhalf uur af te leggen. Onderweg sloeg het weer volledig om en boven Coron hing een dikke mist. Landen was allesbehalve veilig en dus was doorvliegen naar Manilla onze enige optie. Op Manilla hebben we drie uur lang in het vliegtuig gewacht. Er gebeurde niks. Nou ja… niks… Alle passagiers kwamen in opstand dat ze onmiddellijk het vliegtuigje uit wilden om te kunnen eten en drinken. Om een lang verhaal kort te maken. Na heel veel gezeik en gedoe mochten we Manilla in, dus onze koffers werden uit het vliegtuig gehaald en wij stapten in de bus. In de bus vertelde iemand ons dat er de komende maand geen enkele vlucht naar Coron zou gaan, dus wij renden de bus uit, onze koffers werden weer in het vliegtuigje gegooid en we zijn weer tweeënhalf uur teruggevlogen naar het eiland waarvandaan we ‘s ochtends vertrokken waren. We stonden dus twaalf uur later op precies hetzelfde vliegveld zonder eten, zonder hotel en met een groot pesthumeur. Terwijl mijn vader nieuwe vliegtickets regelde, heb ik een hotel geboekt en zo eindigden we de avond in een sushirestaurant om het pesthumeur een  weg te eten. Morgen kunnen we opnieuw de vlucht nemen, waar we vanochtend de dag mee startten.

4-mei 2018

Vandaag konden we wel landen op Coron. Gelukkig maar! We zijn zo snel mogelijk naar de plek gegaan waar onze boot voor de expeditie zou vertrekken. We waren namelijk al enkele uren te laat en het was de bedoeling dat wij met een privéboot alsnog naar het eerste eiland zouden gaan. Een en al haasten dus. Eindelijk aangekomen op de juiste locatie, kwamen wij erachter dat de expeditie een dag uitgesteld was. Opnieuw stonden we daar. Geen hotel, niks. Het hele eiland zat al volgeboekt, dus de enige optie was een hotel boeken op een ander eiland. Locals hebben ons fantastisch geholpen. Ze hebben ons naar de haven gebracht en na een uur was het hun zelfs gelukt om ons op een vrachtbootje te krijgen, die naar het eiland van ons hotel ging. De gastvrijheid van de Filipijnse inwoners is abnormaal. Ze doen altijd meer dan er van hun verwacht wordt. Ze helpen je met alles en bieden je vaak eten en/of drinken aan. We hebben meerdere keren meegemaakt dat we uitgenodigd werden om mee te eten met lokale families. Zulke momenten zijn echt heel leuk! Overigens stonden op het eiland alleen een paar huisjes en dat was alles. Dit was ons eerste voorproefje van onbewoonde eilanden. Nu al adembenemend.

    

5-mei t/m 8-mei 2018

Onbeschrijfelijk. Ik wil echt mijn best doen om de afgelopen dagen te beschrijven, maar het kan gewoon niet. Kijk de foto’s en oordeel zelf maar. Vier dagen lang varen langs de mooiste eilanden, zwemmen met schildpadden, kajakken op azuurblauw water, zwemmen in lagoons, snorkelen tussen prachtig koraal en van cliffs afspringen. Slapen op onbewoonde eilanden, wakker worden van de zonsopgang, in slaap vallen onder de sterrenhemel, kijken naar de mooiste lichtflitsen van het onweer dat zich op vele eilanden verderop plaatsvindt en douchen met een emmertje water. Ik ben wakker geworden – van een krab die over mijn hoofd liep –  in het zand met tig zandvlooi bultjes verspreid over mijn hele lichaam, ben gebeten door kwallen, heb gedoucht tussen kevers en kakkerlakken en ben lekgestoken door de muggen, maar het is het waard. Alles is het waard als je kan genieten van zulke prachtige natuur. Je krijgt niks mee. Bent volledig afgezonderd van de rest van de wereld. Geen telefoons en geen internet, alleen het geluid van de zee en bomen vol met kokosnoten als vermaak. Dit is nou leven op een onbewoond eiland.

      

      

           

     

     

        

       

     

9-mei t/m 12-mei 2018

De vakantie is nog niet voorbij. Na acht vluchten in negen dagen is de vakantie nog zeker niet afgelopen. Hong Kong stond nog op de planning! Op tien mei is mijn moeder ook voor haar werk naar Hong Kong gevlogen. Ze was niet alleen jarig, maar had ook Martin Garrix aan boord. Maar natuurlijk… De laatste paar dagen waren fantastisch. Wederom overheerlijk gegeten en voornamelijk genoten van deze bruisende wereldstad.

     

     

     

Hoe cliché het ook klinkt en hoe slecht mijn geheugen ook is. Het was een reis om nooit te vergeten en ik ga hem ook zeker nooit vergeten!

X, Isabel

Geef een reactie